Tip:
Highlight text to annotate it
X
Momento de Reflexión
Non ao aborto
A vida humana debe ser respectada e protexida, de xeito absoluto, desde o momento da súa concepción.
No libro do Profeta Jeremias (1,5), lemos:
"Antes de che formar no ventre materno, Eu te escollín;
antes de que saísses do seo da túa nai, Eu che consagrei ".
E no SL. 139,15, tamén lemos:
"Vós conhecíeis xa a miña alma, e nada do meu ser Vos era oculto,
cando secretaría era formado, modelado nas profundidades da Terra. "
A Igrexa afirmou, desde o primeiro século, a malicia moral de todo o aborto provocado.
Na carta a Diogneto, do II º século, lemos:
"Os Cristiáns cásanse como todo o mundo e crean os fillos, pero non se desfán dos recén xerados.
Participan da mesma mesa, pero non do mesmo leito.
E esta doutrina non cambiou. Continúa invariable.
O aborto directo, é dicir, querido como fin e como medio, é gravemente contrario á lei moral:
"Non matarás o embrión por medio do aborto, nin farás que morra o acabado de nacer (Didaké 2, 2)".
O Concilio Cidade do Vaticano II di:
"A vida [...] debe ser salvaguardada, con extrema solicitude, desde o primeiro momento da concepción;
eo aborto eo infanticidio son crimes abominables (GS. 51, § 3).
A colaboración formal nun aborto constitúe falta grave.
A Igrexa castiga coa pena canónica da excomunión este delito contra a vida humana.
«Quen busca o aborto, seguíndose o efecto (« effecto secuto »)
incorre en excomunhão «latae sententiae" (Cân. 1398 do Código Dereito Canónico),
é dicir, «polo feito mesmo de se cometer o delito" cae mesmo en excomunhão (Código do Dereito Canónico, 1314).
Atención pero: A Igrexa non quere, deste xeito, restrinxir o campo da Misericordia de Deus.
Simplemente, manifesta a gravidade do delito cometido,
o prexuízo irreparable de Deus, causado ao inocente que foi morto,
aos seus pais e á toda a sociedade.
[Dise aínda o Catecismo da Igrexa Católica que]:
«Os dereitos inalienables da persoa
deberán ser recoñecidos e respectados pola sociedade civil e pola autoridade política.
Os dereitos do home non dependen nin dos individuos, nin dos pais,
nin sequera representan unha concesión da sociedade e do Estado.
Pertencen á natureza humana e son inherentes á persoa, en razón do acto creador a que vai buscar a súa orixe.
Entre estes dereitos fundamentais,
debe indicar-se o dereito á vida e á integridade física de todo ser humano,
dende o deseño ata a morte »(documento da Igrexa: Donum vitae, 3).
Desde o momento en que unha lei positiva priva determinada categoría
de seres humanos da protección que a lexislación civil debe conceder-lles,
o Estado acaba por negar a igualdade de todos ante a lei.
Cando o Estado non pon a súa forza ao servizo dos dereitos de todos os cidadáns,
en particular dos máis febles, atópanse ameazados os propios fundamentos dun "estado de dereito" (...)
Como consecuencia do respecto e da protección que se deben garantir ao neno,
desde o momento da súa concepción,
a lei debe prever sancións penais apropiadas para toda a violación deliberada dos seus dereitos "(Donum vitae, 3).
Caros Irmáns, aquí entendemos que é inxusta por parte do estado
a eliminación das sancións penais relativas ao aborto e á legalización do propio aborto.
Engade o Catecismo da Igrexa Católica:
"Unha vez que debe ser tratado como persoa dende o deseño,
o embrión terá que ser defendido na súa integridade, tratado e curado,
na medida do posible, como calquera outro ser humano. "
Irmáns, a pesar desta orientación humana e moral da Igrexa católica,
moitas nacións, como sabemos, legalizaron, xa hai anos, o aborto!
Que horror! A televisión, hai días, informaba que neste noso país, o ano de 2011,
foron feitos 20.000 (vinte mil) abortos!
- Que barbaridade!
Ningunha lei humana pode sobrepasar-se ás leis divinas!
GOBERNANTES
O Libro da Sabedoría, 6, 1-4) - da Sagrada Escritura: É Palabra do Señor) fálase VOS
"Escoitade, ó reis e compreendei; aprendei, gobernantes de toda a terra.
Prestai atención, vós que dominais as multitudes e vos orgulhais do número dos vosos pobos.
Porque o Señor recibistes o poder e do Altísimo a soberanía:
El examinará as vosas obras e perscrutará as vosas intencións "!
Deus misericordioso teña misericordia de nós!
Que direi, os meus irmáns? Velaí:
- Aos que nunca provocaron un aborto:
Direi: Dade grazas ao Señor que vos defendeu de facer un crime destes.
- Aos que xa fixeron ou que xa cooperaron nun aborto voluntario
e que por iso incorreram na pena canónica da excomunión,
pero que xa se confesaron humildemente e con arrepentimento deste pecado:
Direi: Fiádevos na Misericordia do Señor que xa vos perdoou.
Facede todo penitencia, asistir a moitas misas, que son o Sacrificio reparador de Cristo,
ou mandai-as celebrar para expiar a pena merecida por este pecado e non volteis a pecar máis.
O libro de Ben sira, exclama:
"Como é grande a misericordia do Señor eo seu perdón para os que a el se converten!
(De Sagrada Escritura: Ben sira, 17,20-28).
Xesús dicía a Santa Faustina, Apostola da Misericórdia:
"Di aos pecadores que sempre espero por eles [...]
Escribe que falo a eles polos remorsos de conciencia, os malogros, polos sufrimentos,
polas tormentas e raios, falo pola voz da Igrexa, e, se invalidarem todas estas miñas grazas,
comezarei a zangar-me con eles, deixando-os a si mesmos, e dou-lles o que desexan "
- As que están embarazadas e que queren abortar, dicide lles con amor e humildade:
Lembra que o que tes no teu seo é o teu fillo, é sangue do teu sangue. Escoita:
Non ao Aborto:
Nai, déixame vivir
Non me deixes morrer.
Son o fillo que tanto amas
Xa antes de nacer.
Tamén o Rei Herodes
Na cidade de Belén
Mandou degolar nenos
Ao colo das súas nais.
Nai, déixame nacer;
Non imites Rei Herodes.
Non tes compaixón de min
Ti que tanto podes?
Tan inocente, morro!
Ten dó do teu filhinho
No teu ventre esnaquizado,
Sendo tan pequeno.
Infelices que son,
Non hai quen me atenda;
Son tan pequeno
Hai quen me defenda.
As miñas mãozinhas
Te querían acariñar;
Se ti soubeses, nai,
Non me irias matar.
Os meus labiozinhos
Te querían bico,
Negas o meu cariño
E vas-me matar.
Os meus manciñas
Te querían seguir;
Salva-me, nai querida,
Non te deixes condenar.
O meu coraçãozinho
che quería moito amar,
Mais ti, nai cruel
Me desexas matar
se che arrependeres
cunha boa confesión,
terás perdón de Deus
A eterna salvación!
A bendición de Deus todopoderoso, Señor da Vida, Pai, Fillo e Espírito Santo,
descenda sobre vós e os vosos fillos e permaneza para sempre.
- Amen.